"Mama, wij willen graag nog een baby!" Deze opmerking hoor ik de laatste maanden steeds vaker in ons gezin. Zelfs de verdeling wie er voor de baby gaat zorgen, is al door de jongste van 8 gemaakt. "Papa werkt altijd op dinsdag en donderdag thuis, dus dan is papa bij de baby. Jij kan dan ook maandag, woensdag en vrijdag voor de baby zorgen." De nachten en weekenden zijn ze nog even vergeten (klein detail 😉).

Die droomwereld die kinderen zien, heel makkelijk in oplossingen denken en totaal geen zorgen hebben (behalve over hoe lang ze op de iPad mogen), dat blijft mij fascineren. Mijn zorgen groeien met de dag lijkt wel, alsof deze mee geboren worden met het kind. Er werd altijd tegen mij gezegd: "Die zorgen om je kinderen worden alleen maar groter." Ik kon mij dat niet voorstellen met een klein babytje in mijn handen kort na de geboorte, toen het leek alsof de hele wereld alleen maar uit liefde en geluk bestond. Nu moet ik ze toch echt gelijk gaan geven. Onze oudste gaat naar de middelbare school volgend schooljaar, en dat brengt weer een hele nieuwe lading zorgen met zich mee.

Terwijl ik door de gangen van de middelbare school loop en mijn zoon zie rondkijken met grote ogen, terwijl hij zich voorstelt hoe het er straks aan toe zal gaan, denk ik weer aan die babywens van mijn jongste. Het is zo makkelijk om mee te gaan in die wereld van onbezorgdheid, vrolijkheid en dromen. Maar dan vliegen de vragen door mijn hoofd: "Hoe zal dat straks allemaal gaan op de middelbare school? Zal hij zijn huiswerk gaan maken? En kijkt hij uit met fietsen? Stiekem moet ik lachen om mijn eigen zorgen en besef ik hoe snel de tijd is gegaan. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat hij een kleine baby was en zelfs maatje 44 nog te groot was. Nu staat hij op het punt om een nieuwe wereld te gaan ontdekken, een wereld vol uitdagingen en avonturen. En hoewel de zorgen als ouder misschien groter worden, groeit ook de trots en het vertrouwen in onze kinderen.

En dan nog even terugkomend op de "baby wens". Wij zijn ontzettend rijk met twee gezonde jongens 😉. Ik geniet van al het babygeluk bij mijn lieve klanten, vrienden en familie. En stiekem denk ik dan: wat een heerlijke tijd was dat,  toen de wereld nog zo simpel leek en de grootste zorg was of ze genoeg melk binnenkregen en wanneer ze hun eerste stapjes zouden zetten.

Maar ik realiseer me ook dat elke fase zijn eigen charme heeft, van de eerste woordjes tot het leren fietsen en nu straks de middelbare school. Kinderen worden groot, en de zorgen veranderen mee. Maar die onbezorgdheid en dromerigheid van mijn kinderen, die probeer ik vast te houden en soms zelfs een beetje over te nemen. Het maakt je bewust om zelf ook wat meer te genieten van de kleine dingen, de spontane lachbuien en knuffelmomenten, en wat meer de zorgen los te laten. Want uiteindelijk zijn we allemaal nog een beetje kind, toch?